آستیاگ، آخرین پادشاه ماد، نامی است که با تاریخ کهن این سرزمین گره خورده است. او در دوره‌ای زندگی می‌کرد که مادها به عنوان یک قدرت بزرگ در خاورمیانه شناخته می‌شدند. آستیاگ به عنوان پادشاهی با ویژگی‌های خاص، در تاریخ به یادگار مانده و روایت‌هایی از او وجود دارد که نشان از سختی‌ها و چالش‌هایی دارد که با آنها روبه‌رو شده است. این شخصیت تاریخی، نمادی از دوران افول مادها و آغاز سلطنت هخامنشیان به شمار می‌آید. آستیاگ، در واقع، نمایانگر یک دوره انتقالی در تاریخ ایران باستان است که تأثیرات عمیقی بر آینده این سرزمین گذاشت. او در تاریخ به عنوان فردی که با سرنوشت خود و سرنوشت ملتش دست و پنجه نرم کرده، شناخته می‌شود و نامش در کتب تاریخی و اسطوره‌ها به یادگار مانده است.
آستیاگ
فرهنگ اسم ها
معنی: آستیاژ، نام آخرین پادشاه ماد، ( = آستیاژ و آستیاگس )
دانشنامه آزاد فارسی
آخرین شاه قبایل ماد (حک: ۵۸۵ـ۵۵۰پ م). زندگی وی با افسانه درآمیخته است. نام او در منابع بابلی، ایشتوویگو یا ایختوویگو ضبط شده است. آستیاگ مادی، هیچ ارتباطی با ضحاک ندارد. آستیاگ وارث پادشاهی بزرگی شد که هووخشتره با جنگ و دیپلماسی ساخته بود، اما در ۵۵۹پ م پارس را از دست داد و سپس با شورش کوروش مواجه و سرنگون شد و امپراتوری هخامنشی سربرآورد.
ویکی واژه
چهارمین و آخرین پادشاه ماد احتمالا از سلاله مادها یا غیر مادها. آستیاگ که با ضحاک مترادف شناخته شده، اسم نبوده بلکه یک صفت یا لقب در زبان معیار باستان بود و بیشتر به ستمگران مذهبی حکمران اطلاق می‌شده است.[۱]
↑ هرودوت آستیاگ را فرزند کیاکسار قلمداد می‌کند که پس از او بر تخت سلطنت نشست و ۳۵ سال حکومت نمود. برخی از تألیفات باستان آستیاگ را گاهی با مغ و گاهی با آژدهاک یا اژدها قیاس می‌کنند. او باید در اذهان فردی ستمگر متجلی گردد.
جمله سازی با آستیاگ
آستیاگ در گزارش‌های تاریخی هرودوت و کتزیاس بسیار متفاوت به تصویر کشیده شده‌است.
