واژه‌ای که در فرهنگ فارسی به معنای بدکرداری و بدکنشی به کار می‌رود، فراتر از یک تعریف ساده، مجموعه‌ای از رفتارهای ناپسند و آزاردهنده را در بر می‌گیرد. این مفهوم، که در لغت‌نامه‌هایی همچون ناظم‌الاطباء نیز به آن اشاره شده، در زندگی روزمره ما نمودهای گوناگونی دارد و می‌تواند شامل سوءسلوک، سوءمعامله، بدسری و بدتابی باشد. بدرفتاری نه تنها یک عمل منفرد نیست، بلکه الگویی از رفتار است که به طور مداوم تکرار شده و باعث ایجاد ناراحتی و آسیب روحی و روانی در فرد مقابل می‌شود.
در دنیای روابط انسانی، می‌تواند در اشکال مختلفی ظاهر شود. از خشونت‌های فیزیکی و کلامی گرفته تا رفتارهای تحقیرآمیز و بی‌احترامی، همگی زیر چتر این مفهوم جای می‌گیرند. بدرفتاری می‌تواند در محیط خانواده، محل کار، مدرسه و حتی در روابط دوستانه رخ دهد. شناسایی این نوع رفتارها و تلاش برای مقابله با آن‌ها، گامی مهم در جهت حفظ سلامت روانی و ایجاد محیطی امن و سالم برای همه افراد جامعه است.
پیامدهای آن می‌تواند بسیار گسترده و عمیق باشد. قربانیان این نوع رفتارها اغلب دچار افسردگی، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات روانی دیگر می‌شوند. بدرفتاری نه تنها بر سلامت فردی تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند روابط اجتماعی را نیز تخریب کرده و باعث ایجاد بی‌اعتمادی و انزوا در جامعه شود. از این رو، آموزش و آگاهی‌رسانی در مورد بدرفتاری و راه‌های پیشگیری از آن، امری ضروری و حیاتی است.