بار فرود

علف بود زرع و لب جویبار فرود آمد آنجای یل شهریار

آبشخور اگر آرد بیرون ز صفاهانم این بار فرود آیم بر خاک در شیرین

بار به ما سرست منزلش آن خاک پای چونکه به منزل رسیم بار فرود آوریم

گر قلعه هفتم نسپارد به تو کیوان صدبار فرود آری ازین قلعه زحل را

درواز و دریواز فرو گشت و بر آمد بیمست که: یک بار فرود آید دیوار