بات

بات واحد پول کشور تایلند محسوب می‌شود. هر بات معادل ۱۰۰ ساتانگ است. بانک تایلند وظیفه انتشار اسکناس‌ها را بر عهده دارد و ضرابخانه سلطنتی تایلند مسئول تولید سکه‌های این واحد پولی است. تا قبل از سال ۱۸۶۰، تایلند هیچ سکه‌ای به شیوه‌های مدرن تولید نکرد و به جای آن از صدف‌های سپیدمهره رودخانه مکونگ استفاده می‌کرد. رامای سوم، نخستین پادشاه تایلند بود که به اهمیت ضرب سکه پی برد. او این اقدام را نه به خاطر بازرگانان، بلکه به دلیل موجوداتی که درون سپیدمهره‌ها زندگی می‌کردند و پس از صید کشته می‌شدند، انجام داد. در سال ۱۸۳۵، پس از آگاهی از استفاده سکه‌های مسی در سنگاپور، با بازرگانی اسکاتلندی که در انگلستان تجربه ضرب سکه داشت، تماس گرفت. این بازرگان دو طرح برای ضرب سکه ارائه داد، اما پادشاه هر دو را رد کرد. نام کشور بر روی نخستین سکه‌ها موانگ تای نوشته شد. سکه‌های مدرن از جنس نقره در سال ۱۸۶۰، قلع در ۱۸۶۲، طلا در ۱۸۶۳ و مس در ۱۸۶۵ معرفی شدند. همچنین نوعی برنامه وب هستند که برای انجام وظایف خاص طراحی شده‌اند. در واقع، به عنوان ربات‌های بدون جسم شناخته می‌شوند. برنامه‌ریزی آن ها به منظور انجام خودکار کارهای مشخص صورت می‌گیرد. با افزایش روزافزون استفاده از آن ها، این ابزارها به تدریج جایگزین انسان‌ها شده و هر روز پیشرفته‌تر می‌شوند. راه‌اندازی آن ها می‌تواند به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت شخصی انجام شود. بسیاری از آن ها برای تسهیل و تسریع کارهایی که معمولاً توسط انسان‌ها انجام می‌شود، به ویژه کارهای تکراری، طراحی شده‌اند. بنابراین، با توجه به این تعریف، نمی‌توان گفت که همه ربات‌ها مضر هستند. با این حال، برخی از آن ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به ضرر افراد، رایانه‌ها یا شبکه‌ها عمل کنند. آن ها می‌توانند در گروه‌های هدفمندی سازماندهی شوند، همان‌طور که در نت‌ها مشاهده می‌شود.