اولویت

 اولویت. واژه اولویت ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: اولویت (فقه)، حقّ تقدّم و بحث شده در باب های طهارت، صلات، رهن، نکاح و احیاء موات• اولویت (فلسفه)، مفاد قاعده الشیء ما لم یجب لم یوجد مفهوم اولویت، به مفهوم موافقِ ماخوذ به ملاک اولویت قیاس اولویت، به معنای اقوی و اشدّ بودن «علّت» در «فرع» قیاس فقهی [ویکی فقه] اولویت (فقه). حقّ تقدّم همچنین افضلیّت را اولویّت می گویند و اولویّت به معنای اول در بابهایی همچون طهارت، صلات، رهن، نکاح و احیاء موات آمده است و معنای دوم در باب صلات آمده است. اولویّت به معنای اول، اولویّت تعیینیّه است؛ یعنی تنها، صاحب اولویّت حق انجام دادن عمل را دارد و دیگران جز با اذن او نمی‏توانند اقدام به آن عمل کنند؛ ولی به معنای دوم، اذن صاحب اولویّت لازم نیست و پیشی گرفتن دیگران بر او جایز است؛ گرچه صاحب اولویّت برای انجام دادن آن عمل سزاوارتر است.