یکی از دو قبیله بزرگ قحطانی ساکن یثرب بود که نقش مهمی در دعوت پیامبر اکرم برای هجرت به مدینه ایفا کرد. مطابق برخی روایات، فردی یهودی با یادآوری جنگهای خون‌بار بین این دو قبیله و خزرج تلاش کرد تا میان آنها اختلاف ایجاد کند و آتش فتنه را شعله‌ور سازد. اما خداوند با نزول آیات 100 تا 103 سوره آل عمران، ضمن تأکید بر پیامدهای خطرناک تفرقه و اختلاف، آنان را به اتحاد و همبستگی دعوت کرد. بسیاری از مفسران معتقدند که انصار در آیه 14 سوره صف و طائفتان در آیات 122 سوره آل عمران و 9 سوره حجرات به اوس و خزرج اشاره دارند. در تفسیری از دیگر آیات قرآن نیز به نام این دو قبیله اشاره شده است.
از نسل اوس بن حارثة بن ثعلبة بن عمرو، یکی از قبایل اصلی مدینه در زمان ظهور اسلام شناخته می‌شود. این قبیله از بنی ازد، گروهی یمنی، ریشه گرفته است که براساس شواهد تاریخی به یثرب مهاجرت کرده بودند. این واژه تنها یک پسر به نام مالک داشت که از نسل او پنج پسر برجسته شدند و بسیاری از شاخه‌های قبیله‌ای اوس به آنان بازمی‌گردند. هرچند نبردهای متعددی میان این و خزرج گزارش شده، درباره نقش همه شاخه‌های آن در این جنگ‌ها اطلاعات دقیقی در دست نیست. پیش از اسلام، اعتقادات اوسیان تحت تأثیر ارتباط طولانی‌مدتشان با یهودیان قرار داشت و همین سبب گرایش آنان به آیین یهودیت شده بود.