اشتیم، که در لغت‌نامه دهخدا با تلفظ [ اَ ] ( اِ ) تعریف شده است، به ماده‌ای چرکین و رطوبتی اطلاق می‌شود که در اثر عفونت در جراحات و زخم‌ها پدیدار می‌گردد. این واژه که ریشه در زبان فارسی دارد، نشان‌دهنده ترشحات چرکی و آلودگی در بستر زخم است. با گسترش معنایی این واژه، می‌توان آن را به هرگونه ماده نامطبوع و ناسالم که در فرایند بهبود زخم اختلال ایجاد کند، تعمیم داد. این ماده نه تنها بر روند ترمیم تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه می‌تواند نشانه‌ای از وجود عفونت فعال در محل جراحت باشد و نیاز به رسیدگی پزشکی را ایجاب کند. در حوزه پزشکی و بهداشت، توجه به پاکیزگی و تخلیه صحیح چنین موادی از زخم، امری حیاتی است. پاکسازی منظم و استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده مناسب، به جلوگیری از گسترش عفونت و تسهیل روند بهبودی کمک شایانی می‌نماید. بنابراین، اشتیم در مفهوم وسیع‌تر، به هرگونه مانع بیولوژیکی در مسیر سلامت و بازسازی بافت اشاره دارد.
اشتیم
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
ویکی واژه
جمله سازی با اشتیم
کاری که گمان نبود دیدیم از خویش صبری که نداشتیم کردیم از تو
چون درآمد عشق و جان را مست کرد ما به مستی جام جم برداشتیم
رفتیم و دل رمیده و شبدیز غیر را با شوق بی عنانی گلگون گذاشتیم
