اجتماع

اجتماع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) اجدماع. ( منتهی الارب ). گرد آمدن. تجمع. اجماع. فاهم آمدن. ( زوزنی ). تألف. ائتلاف. احتفال. انجمن شدن. فراهم آمدن. ( تاج المصادر ) ( منتهی الارب ): چون فیروزان بن الحسن خبر اجتماع و اتفاق ایشان بشنید از جرجان روی بمحاربت ایشان نهاد. ( ترجمه تاریخ یمینی ). || اتفاق کردن بر چیزی. || قوی شدن: اجتمع الرجل. ( منتهی الارب ). || جوان گردیدن. || برآمدن تمام ریش. ( منتهی الارب ). || بجای مردان رسیدن کودک. ( زوزنی ) ( تاج المصادر ). ببلاغت رسیدن. || سازگاری نمودن. || عزم کردن. || نزدیکی جسمی بجسم دیگریا چندین جسم را بهم اجتماع گویند. ( تعریفات ). || ( اصطلاح نجوم ) محاق. مقارنه ماه با آفتاب. قران شمس با قمر. بهم برآمدن ماه با آفتاب. آنگاه که آفتاب و ماه در یک برج به یک درجه و یک دقیقه جمع شوند و در این وقت ماه از نظر گم و غائب میشود و چنین وقت منحوس باشد. ( غیاث ). اجتماع، گرد آمدن آفتاب و ماهتاب بود به آخر ماه. و نام او به مجسطی اتّصال گوید. و آن درجه و دقیقه کجا این اجتماع بود جزو اجتماع خوانند. و طالع آن وقت را طالع اجتماع خوانند. و این اجتماع میان آن مدّت بود که ماه اندرو زیر شعاع آفتاب بود. و این مدّت را به تازی سرار خوانند، که قمر اندرو پنهان و ناپیدا بود. و نیز محاق خوانند، که نور از قمر سترده بود. ( التفهیم ابوریحان بیرونی ).
- اجتماع الساکنین علی حده؛ جایز است و آن کلمه ای است که ساکن اول حرف مدّ و دوّم مدغم فیه باشد، مانند دابّة و خویصه در تصغیر خاصّه. ( تعریفات جرجانی ) ( کشاف اصطلاحات الفنون ).
- اجتماع الساکنین علی غیرحده؛ جایز نیست و آن کلمه ای است که یا ساکن اوّل حرف مدّ نباشد و یا ساکن دوّم مدغم فیه نباشد. ( تعریفات ) ( کشاف اصطلاحات الفنون ).
- اجتماع بشمارکرده؛ او را اجتماع محسوب خوانند ای بشمارکرده. ( التفهیم بیرونی ).
- اجتماع پدیدار؛ اجتماع مرئی.
- اجتماع ریح؛ نفخ مِعده ( اصطلاح طب ).
- اجتماع ریم بر رطوبت بیضی چشم ( اصطلاح طب ).
- اجتماع ضدین؛ گرد آمدن دو ناهمتا و این محال است.
- اجتماع کردن؛ گرد آمدن. فراهم آمدن. واهم، باهَم، فاهم آمدن.
- اجتماع منی و حبس آن ( اصطلاح طب ).
- اجتماع محسوب؛ اجتماع بشمارکرده ( اصطلاح نجوم ). ( التفهیم بیرونی ).
- اجتماعی کردن؛ عقد محفلی کردن. مجلسی را منعقد کردن.

(اِ تِ ) [ ع. ] (مص ل. ) ۱ - گرد هم آمدن، جمع شدن. ۲ - مقارنة ماه و آفتاب، زمانی که ماه و آفتاب در یک برج و یک درجه و یک دقیقه جمع شوند.

١. دور هم گرد آمدن، به هم پیوستن، جمع شدن.
۲. (اسم ) = جامعه
۳. (اسم ) گروهی از مردم که در یک جا جمع شده باشند.

جمع شدن، دورهم گرد آمدن، فراهم آمدن، بهم پیوستن، انجمن شدن
( مصدر ) ۱ - گرد آمدن تجمع انجمن شدن فراهم آمدن. ۲ - اتفاق کردن بر چیزی. ۳ - ( اسم ) گروه فراهم آمده دستهای که برای هدفی مشترک گردهم جمع شوند. ۴ - محاق مقارن. ماه با آفتاب آنگاه که آفتاب و ماه در یک برج بیک درجه و یک دقیقه جمع شوند و در این وقت ماه از نظر گم و غایب میشود. ۵ - نام شکل یازدهم یا شکل چهاردهم یا شکل پانزدهم رمل بدین صورت: یا اجتماع ضدین. گرد آمدن دوناهمتا و این محال است.۶ - جامه. توضیح: بدین معنی را برخی فصیح نمی دانند ولی بسیار متداول است.

{community} [جامعه شناسی] مجموعه ای منسجم از افراد برخوردار از روابط نزدیک و مناسبات اجتماعی برپایۀ شماری از مشترکات، به ویژه حس تعلق به هویتی مشترک

💡 زین اجتماع شمس و قمر یافته شرف زین اتصال دولت و دین جسته اعتبار

💡 لیک ما اینجا پی غوغا نمودیم اجتماع هر که نی غوغا طلب جوید ز یاران اجتناب

💡 قطره ‌ ها ز اجتماع زود روند همچو سیلی بسوی بحر دوند