تلفن خانه

تلفن خانه به محلی گفته می‌شود که خدمات تلفن و ارتباطات را ارائه می‌دهد. این مکان‌ها معمولاً شامل تجهیزات و سیستم‌های لازم برای برقراری تماس‌های تلفنی، مدیریت شبکه‌های تلفن و ارائه خدمات به مشترکین هستند. این مکان ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

تلفن خانه‌های عمومی: مکان‌هایی که به عموم مردم خدمات تلفنی ارائه می‌دهند و معمولاً شامل دستگاه‌های تلفن عمومی هستند.

تلفن خانه‌های مرکزی: مراکزی که به عنوان هاب ارتباطی عمل می‌کنند و تماس‌ها را بین مشترکین مختلف هدایت می‌کنند.

تلفن خانه‌های خصوصی: مکان‌هایی که خدمات تلفنی را به یک سازمان یا شرکت خاص ارائه می‌دهند و معمولاً شامل تجهیزات پیشرفته‌تری هستند.

این مراکز نقش مهمی در ارتباطات اجتماعی و تجاری ایفا می‌کنند و به تسهیل برقراری تماس‌ها کمک می‌کنند.

تصویر معنی تلفن خانه

لغت نامه دهخدا

تلفنخانه. [ ت ِ ل ِ ف ُ خا ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) مرکز تلفن. محلی که به تلفن مرکزی اختصاص دارد که یا بدانجا روندو مکالمات تلفنی را انجام دهند و یا با تلفن از آنجا خواهند که تلفن تقاضاکننده را با تلفن طرف مقابل متصل سازد تا ارتباط تلفنی برقرار شود. و نیز محلی که بدانجا مراجعه کنند و خواهند که شخص مورد نظر را که در نقطه دیگری سکونت دارد بمرکز آن نقطه دعوت نمایند و با تقاضاکننده مکالمه کند. رجوع به تلفن شود.

فرهنگ معین

( ~. نِ ) [ فر - فا. ] (اِمر. ) ۱ - ادارة تلفن. ۲ - اتاقی که دارای انشعابات تلفن باشد و برقراری تماس های تلفنی را بر عهده داشته باشد.

جملاتی از کلمه تلفن خانه

در شبکه‌های تلفن آنالوگ، تماس گیرنده به کمک گزینش تلفن خانه‌های مختلف به کسی که می‌خواهد با او صحبت کند وصل می‌شود. سوئیچ‌ها یک ارتباط الکتریکی را میان کاربرها برقرار می‌کنند و این تنظیمات سوئیچ‌ها هنگامی که تماس گیرنده شماره می‌گیرد به صورت هنگامی که تماس برقرار شد، به کمک میکروفن جاگذاری شده در گوشی تلفن، صدای گیرنده تماس به امواج الکتریکی تبدیل می‌شود.