لغت نامه دهخدا
سینه کشیدن. [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از قوت نمودن و زور کردن. ( برهان ) ( آنندراج ). قوت کردن. زور نمودن. ( فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از خوشوقت شدن. ( انجمن آرای ناصری ). || سینه بر روی زمین مالیدن رفتن را.
سینه کشیدن. [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از قوت نمودن و زور کردن. ( برهان ) ( آنندراج ). قوت کردن. زور نمودن. ( فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از خوشوقت شدن. ( انجمن آرای ناصری ). || سینه بر روی زمین مالیدن رفتن را.
( ~. کَ یا کِ دَ ) (مص ل. ) کنایه از: زور نمودن.
( مصدر ) قوت کردن زور نمودن.
کنایه از: زور نمودن.
💡 تیر ترا ز سینه کشیدن نه کار ماست آهی مگر به قوت عجز از جگر کشیم
💡 نظر به صبح ندارد سیاه بختی من الف به سینه کشیدن ز من نمی آید
💡 از سینه کشیدن نفس سرد محال است تادیگ دل از جوش تمنا ننشیند