سیمگر

سیمگر به فردی اطلاق می‌شود که پیشه و مهارت او ساخت و ساز صنایع دستی و ظروف با استفاده از فلز گران‌بهای نقره است. این حرفه که ریشه در تاریخ غنی فلزکاری ایران دارد، نیازمند دقت، ظرافت و دانش عمیق در خصوص ویژگی‌های این فلز ارزشمند است. سیمگران با به‌کارگیری ابزارها و تکنیک‌های سنتی و گاه مدرن، آلات و ادوات متنوعی از نقره خلق می‌کنند که هر یک نمایانگر ذوق هنری و مهارت استادکار است.

محصولات تولیدی توسط سیمگران طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود؛ از زیورآلات نفیس و منحصر به فرد گرفته تا ظروف کاربردی و تزئینی همچون سینی، قندان، بشقاب و گلدان. علاوه بر این، در ساخت آلات مذهبی، اجزای تزئینی اسب و ابزارآلات موسیقی نیز از هنر سیمگری بهره برده می‌شود. هر قطعه نقره‌کاری شده، داستانی از تاریخ، فرهنگ و هنر را در خود نهفته دارد و به عنوان میراثی گران‌بها از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردد.

لغت نامه دهخدا

سیمگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) فَضّاض. ( ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ). از عالم زرگر به معنی نقره گر. ( آنندراج ). استادی که اسباب نقره میسازد و زرگر آنکه اسباب طلا میسازد. ( ناظم الاطباء ):
بکوه سونش سیم و بباغ زرده سیب
مگر که سیمگر و زرگراند لشکر تیر.امیرمعزی ( از آنندراج ).تا بت بدعت شکست اقبال نجم سیمگر
سکه نقش بت بزر دادن نیارد در جهان.خاقانی.

فرهنگ عمید

کسی که آلات و ادواتی از نقره می سازد.

فرهنگ فارسی

فضاض. از عالم زرگر بمعنی نقره گر

جمله سازی با سیمگر

به‌ کوه سونش سیم و به باغ آبی و سیب مگر که سیمگر و زرگرند لشکر تیر
قفل سیمم بنزد سیمگر است پردهٔ اطلسم ببازار است
و گرنه سیمگری داند ابراز چه سبب همی فشاند نقره چو سونش سوهان