سازماندهی به عنوان یک مفهوم بنیادین، به فرآیند تشکیل، چیدمان و انسجام بخشیدن به اجزای یک مجموعه یا سیستم اطلاق می‌شود. این امر شامل تعیین ساختار، تعریف روابط بین واحدها، تخصیص وظایف و مسئولیت‌ها، و ایجاد چارچوب‌های لازم برای هماهنگی و همکاری است. هدف اصلی از سازماندهی، اطمینان از جریان روان و مؤثر فعالیت‌ها، به حداقل رساندن اصطکاک و اتلاف منابع، و فراهم آوردن بستری مناسب برای دستیابی به اهداف تعیین‌شده است. در واقع، سازماندهی نقشه راهی است که مسیر حرکت از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب را روشن می‌سازد.
در هر سازمانی، چه کوچک و چه بزرگ، چه دولتی و چه خصوصی، سازماندهی نقشی حیاتی ایفا می‌کند. این فرآیند تنها به چیدمان فیزیکی یا سلسله‌مراتبی محدود نمی‌شود، بلکه شامل طراحی فرآیندها، تدوین دستورالعمل‌ها، مدیریت اطلاعات و ارتباطات، و همچنین توسعه فرهنگ سازمانی نیز می‌گردد. یک سازماندهی کارآمد، شفافیت را در عملکردها افزایش داده، از تداخل وظایف جلوگیری کرده و امکان نظارت و ارزیابی دقیق‌تر را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، با ایجاد مسیرهای مشخص برای رشد و توسعه، انگیزه و رضایت شغلی کارکنان را نیز ارتقا می‌بخشد.