زك

زک. [ زَ ] ( اِ ) مخفف زاک است و آن جوهری باشد شبیه به نمک. ( برهان ). مخفف زاک یعنی زاج. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). زاک. زاج. ( ناظم الاطباء ). زگ. زاگ. زاج. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زاج شود. || رنگ سیاه. ( ناظم الاطباء ).
زک. [ زُ ] ( اِ ) خود به خود حرف زدن باشد در زیر لب. ( برهان ). خود به خود حرف زدن است. ( انجمن آرا )( آنندراج ). و امر به این معنی هم هست که بزک و عوام گویند بلند بضم لام. ( برهان ). لند و تکلم با خود زیرلب. ( ناظم الاطباء ). سخنی که از روی خشم در زیر لب گویند. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ژک و زکیدن شود.
زک. [ زُ ] ( هزوارش، ضمیر ) به لغت زند و پازندبمعنی آن باشد که کلمه اشاره باشد. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). هزوارش «ذاک »، پهلوی «آن » ( آن ) قیاس شود با ذاک و ذلک عربی. ( از حاشیه برهان چ معین ).
زک. [ زَک ک ] ( ع ص ) لاغر. نزار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مهزول. لاغر. نزار. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ماده بعد شود.
زک. [ زَک ک ]( ع مص ) تنگاتنگ رفتن یا جهت سستی و ناتوانی کوتاه گام رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دویدن. || شتاب رفتن دجاجة. || پر کردن مشک را. || ریخ زدن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
زک. [ زُک ک ] ( ع اِ ) چوزه فاخته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جوجه فاخته. ( از اقرب الموارد ).

(زَ ) (اِ. ) سخنی که از روی خشم در زیر لب گویند.

= زاج۱
= زکیدن

( اسم ) راگ زاج.
چوزه فاخته جوجه فاخته

زک ( به آلمانی: Seck ) یک شهر در آلمان است که در وستروالدکرایس واقع شده است. زک ۱٬۲۷۸ نفر جمعیت دارد.

سخنی که از روی خشم در زیر لب گویند.

💡 آنتون زکری (به عربی: أنطون زكري) (؟ - ۱۹۵۰م) تاریخ‌نگار و باستان‌شناس مصری قبطی‌تبار و رئیس کتابخانهٔ موزهٔ مصر بود. نیل در عصر فراعنه، کلید زبان مصری باستان، مبادی زبان‌های قبطی و عبری از آثار اوست.

💡 سپهبد احمد محمد شفیق زکی (به عربی: أحمد محمد شفيق زكى) (زادهٔ ۲۵ نوامبر ۱۹۴۱) سیاست‌مدار و نظامی مصری است که از ۲۹ ژانویه ۲۰۱۱ تا ۳ مارس ۲۰۱۱ نخست‌وزیر این کشور بود. پیش از آن از سال ۲۰۰۲ وزیر هوانوردی و از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ فرماندهِ نیروی هوایی ارتش بود.

💡 احمد زکی ابو شادی (عربی: أحمد زكي أبو شادي؛ ۹ فوریهٔ ۱۸۹۲ – ۱۲ آوریل ۱۹۵۵) یک زبان‌شناس، پزشک، ناشر و شاعر اهل مصر بود.