لغت نامه دهخدا
خانه شاگرد. [ ن َ / ن ِ گ ِ ] ( اِ مرکب ) پسربچه هایی که به نوکری به خانه می برند. پسربچه هایی که کارهای کوچک خانه را انجام می دهند. وردست.
خانه شاگرد. [ ن َ / ن ِ گ ِ ] ( اِ مرکب ) پسربچه هایی که به نوکری به خانه می برند. پسربچه هایی که کارهای کوچک خانه را انجام می دهند. وردست.
( ~. گِ ) (ص مر. ) پسری که کارهای خانه را انجام دهد، شاگردخانه.
پسری که برای انجام دادن کارهای خانه استخدام می کنند.
( صفت ) پسری که کارهای خانه را انجام دهد شاگرد خانه.
پسری که کارهای خانه را انجام دهد، شاگردخانه.
💡 اگر مواجب نو هم مرحمت فرمایند امر، امر والاست چرا که منسوب بخانه شاگردی هم هست.
💡 به میخانه شاگردی دن کنم چو ساغر به می چشم روشن کنم