جفتگیری به فرآیند طبیعی نزدیکی میان دو فرد از یک گونه برای تولید مثل گفته میشود. این واژه بیشتر در علوم زیستشناسی و رفتارشناسی حیوانات به کار میرود و هدف اصلی آن انتقال مادهی ژنتیکی از جنس نر به جنس ماده برای بقای نسل است.
در حیوانات، جفتگیری معمولاً با رفتارهای خاصی مانند آواز، نمایش یا ترشح هورمونها همراه است که جنس مخالف را جذب میکند. در مورد انسان نیز این واژه به عمل آمیزش جنسی اشاره دارد که هم جنبهی زیستی و تولیدمثل دارد و هم میتواند با ابعاد عاطفی و روانی همراه باشد.
جفتگیری بهعنوان یک سازوکار حیاتی، نقش اساسی در تنوع ژنتیکی و پایداری گونهها دارد. این فرآیند نهتنها تضمینکنندهی تداوم حیات است، بلکه در بسیاری از فرهنگها و جوامع نیز مفاهیم اجتماعی، اخلاقی و حتی حقوقی پیدا کرده است. به همین دلیل، واژهی جفتگیری فراتر از یک عمل زیستی، جایگاه گستردهای در فهم رفتار موجودات زنده دارد.