آسمان سنج

آسمان سنجید با یوسف دل‌آشوب مرا در ترازو زین طرف خورشیدوازان سو سنگ بود

آستانت را خرد با آسمان سنجید و یافت عرش آن را در نشیب وفرش این را برفراز

بسی بچرید هرگاه آسمان سنجد غلامی او بر پادشاهی سنجر

هر چه شاهین آسمان سنجد خوار سنجد مگر عیار ملک

در ترازوی آسمان سنجی باز جُستند سیم ِ دَه‌پنجی

ز رنگ میغ و ز برگ شکوفه پنداری زمین حواصل پوشید و آسمان سنجاب