چغته

لغت نامه دهخدا

چغته. [ چ َ غ َ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) چوکَدَه. کفشی که طالشی ها برای رفتن در برف بر پای کنند. و رجوع به چوکده شود.

فرهنگ معین

(چُ تَ یا تِ ) (اِ. ) آلتی است که بعضی مردم گیلان و طالش ، هنگامی که برف زیاد بر زمین نشسته به پای خود بندند تا در برف فرو نروند، قسمی راکت برف .

فرهنگ عمید

نوعی کفش که هنگام راه رفتن در روی برف به پا می کنند.

ویکی واژه

آلتی است که بعضی مردم گیلان و طالش، هنگامی که برف زیاد بر زمین نشسته به پای خود بندند تا در برف فرو نروند، قسمی راکت برف.