طامه الکبری

لغت نامه دهخدا

( طامة الکبری ) طامة الکبری. [ طام ْ م َ تُل ْ ک ُ را ] ( اِخ ) ( الَ... ) لقب شیخ نجم الدین ، ابوالجناب ، احمدبن عمر الخیوقی است. رجوع به ابوالجناب شود.

فرهنگ عمید

( طامةالکبری ) ۱. حادثۀ بزرگ.
۲. [مجاز] روز قیامت.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - بلیه بزرگ . ۲- قیامت رستاخیز . توضیح در آیه ۳۴ از سوره ۷۹ النازعات آمده : فاذا جائ ت الطامه الکبری .... ( پس چون آمد بلای مستولی بزرگ )
لقب شیخ نجم الدین ابوالجناب یا حادثه بزرگ .

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
طامّه از «طمّ، یطمّ، طمّاً و طُمُوماً» یعنی بالا آمد و پوشاند، هر چیز که زیاد و برتر و غالب شود. طامّه حادثه ناگواری است که بر همه چیز فراگیر شود.
«طامّة الکبری» از نامهای قیامت به معنای رخداد هولناکی است که بر هر حادثه دیگر غلبه دارد. این اسم با صفت خود «کبری» تنها یک بار در قرآن آمده است:
«فَاِذا جاءَتِ الطّامَّةُ الکُبری». (سوره نازعات(79)/34)