هاف هافو

لغت نامه دهخدا

هافهافو. ( ص نسبی ) ( در تداول ) آنکه هاف هاف کند. ( یادداشت مؤلف ).
- پیر هافهافو ؛ پیری که دندانهای او افتاده و مخارج حروف او بجا و درست نباشد. پیری که به سبب بی دندانی ، «هاء» و «فاء» در سخن او بسیار شنیده شود. ( یادداشت به خط مؤلف ).

فرهنگ معین

(ص . ) (عا. ) آن که هاف هاف کند. ، پیر ~ پیری که دندان های او افتاده و مخارج حروف او به جا و درست نباشد.

فرهنگ عمید

آن که هاف هاف کند.
* پیر هاف هافو: [عامیانه، مجاز] پیری که دندان هایش ریخته باشد و نتواند درست حرف بزند.

فرهنگ فارسی

(صفت ) آنکه هاف هاف کند . یا پیر هافهافو. پیری که دندانهای او افتاده و مخارج حروف او بجا و درست نباشد
آنکه هاف هاف کند .

ویکی واژه

(عا.)
آن که هاف هاف کند. ؛ پیر ~ پیری که دندان‌های او افتاده و مخارج حروف او به جا و درست نباشد.