لشکرشکر

لغت نامه دهخدا

لشکرشکر. [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) لشکرشکن. لشکرشکار :
شاه فرخنده پی و میری آزادخویی
گرد لشکرشکن و شیری لشکرشکری.فرخی.

فرهنگ عمید

لشکرشکرنده، درهم شکنندۀ لشکر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) لشکر شکار : شاه فرخنده پی و میری آزاده خویی گرد لشکر شکن و شیری لشکر شکری . ( فرخی لغ. ) توضیح در دیوان فرخی . چا. د. ۳۷۸ : شیری دشمن شکری .