سنگله

لغت نامه دهخدا

سنگله. [ س َ گ ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) نانی باشد که از آرد گاورس و ارزن پزند. ( برهان ). نانی که ازگاورس پزند. ( فرهنگ رشیدی ). نان گاورسین. ( اوبهی ). نان گاورس و یا ارزن. ( از ناظم الاطباء ) :
گفتم که ارمنیست مگر خواجه بوالعمید
کو نان گندمین نخورد جز که سنگله.بوذر ( از حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ).|| و امروز در تداول زنان ، نان سخت و زفت و ورنیامده را گویند یعنی بسیار بسیار سخت و زفت. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ معین

(سَ گُ لَ ) (اِمر. ) نانی که از آرد ارزن پزند.

فرهنگ عمید

نانی که از آرد ارزن یا گاورس بپزند، نان ارزن.

دانشنامه عمومی

سنگله ( به لاتین: Senglea ) یک منطقهٔ مسکونی در مالت است که در منطقه جنوب شرقی مالت واقع شده است. سنگله ۰٫۲ کیلومتر مربع مساحت و ۲٬۷۲۰ نفر جمعیت دارد.
شهر کاسینو خواهرخواندهٔ سنگله هست.

ویکی واژه

نانی که از آرد ارزن پزند.