دانشنامه اسلامی
واژه عزاداری و سوگواری مانند واژه های صلاه، حج و زکات اصطلاحی شرعی نیست که شناخت آن نیاز به تعریف شارع مقدس داشته باشد بلکه واژه ای است آیینی که نشان دهنده رفتار و مراسم خاصی است که در مواقعی بخصوص توسط اقوام و ملل گوناگون انجام می شود.البتّه در روایات و دیگر منابع تاریخی الفاظی وجود دارد که می توان آنها را با معنای عزاداری برابر دانست مانند عزا، ماتم، نوحه و یا نائحه، تسلی، رثا و مرثیه و ما در ابتدا سعی خواهیم کرد آنها را با استفاده از عرف و لغت بررسی کنیم.
← عزا
از واژه های مذکور دو واژه با عزاداری و برپایی مجالس عزا هم معناتر است؛ یکی ماتم و دیگری رثا و مرثیه.
تسلی و تعزی از آثار عزاداری
واژه های تسلی، تعزی، و نیاحه نیز هر کدام در برگیرنده آثار و لوازم برگزاری مجالس عزاست زیرا عزاداری عبارت است از اجتماع گروهی از مردم که در آن سعی می شود با قرائت قرآن، خواندن مرثیه، سرودن شعر، بازماندگان را تسلی دهند و به صبر توصیه نمایند.از روزی که بشر به دنیا آمد و سپس با پدیده مرگ و حوادث تلخ روبرو شد با این واژه ها آشنا گردید. انسان موجودی است که آنچه را با وجود و هستی خویش ناسازگار ببیند، ناپسند داشته و با آن مبارزه می کند و اگر نتوانست در مقابل آن دست به دفاع بزند با ابزار اندوه، گریه و... به مقابله با آن و آرام سازی دل خود می پردازد.گاهی نیز این مراسم برای احیای شعایر الهی و خاطره زندگی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) و سایر امامان (علیهم السّلام) برگزار می شود که آثار فراوان و ثمرات بسیاری به همراه دارد.
عناوین مرتبط
...
