برذون

لغت نامه دهخدا

برذون. [ ب ِذَ ] ( ع اِ ) ستور و اسب تاتاری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). قسمی است از چارپا از اسب پایین تر و از الاغ تواناتر. ( از اقرب الموارد ). ج ، براذین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). اسب ترکی. ( مهذب الاسماء ).و در منتخب نوشته برذون اسبی است که مادر و پدرش عربی نباشد یا یکی از آن عربی نباشد و گاهی بمعنی اول استعمال کنند و آنکه مادرش عربی نباشد هجین گویند و آنکه پدرش عربی نباشد معزن گویند، به وزن محسن و عربی را عتیق گویند و بالجمله بمعنی اعم و اخص استعمال یافته اما بمعنی مطلق ستور چنانکه در صحاح هست محل تأمل است و در السامی بمعنی اسبی گفته که مادرش عربی نباشد و بفارسی ماخچی تفسیر آن نموده. ( آنندراج ).

فرهنگ عمید

نوعی اسب باری.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- ستور تاتاری . ۲- اسب نر جلد و تند .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] برذون به اسب تاتاری گفته می شود و مقابل اسب تازی است. این عنوان به مناسبت، در باب زکات و سبق و رمایه به کار رفته است.
برذون در کاربرد خاصّ آن، به اسبی اطلاق می شود که از طرف پدر و مادر، غیر عربی است.
برذون در کاربرد عام
برذون در کاربرد عام، مقابل عتیق قرار دارد و اسبانی را هم که از یک طرف (پدر یا مادر) غیر عربی باشند در بر می گیرد.
اقسام برذون در کاربرد عام
به اسب غیر عربی از طرف پدر، «مقرف» و از طرف مادر، «هجین» گفته می شود.
زکات اسب(مادیان)
...