باشکون

لغت نامه دهخدا

باشکون. [ ش ِ ] ( ص مرکب ) برگردانیده. مقلوب. صورتی از باژگون و واژگون. رجوع به باژگون و باشگون و باژگونه و واژگونه شود.

باشکون ( به عربی: باشکون ) یک روستا در سوریه است که در ناحیه سنجار واقع شده است. باشکون ۱۱۱ نفر جمعیت دارد.