گله چران

لغت نامه دهخدا

گله چران. [ گ َ ل َ / ل ِ / گ َل ْ ل َ / ل ِ چ َ ] ( نف مرکب ) چراننده گله. چوپان. شبان. و رجوع به گله شود.

فرهنگ عمید

چرانندۀ گله، کسی که گله را به چرا ببرد، شبان، چوپان.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که گله را چرا دهد چوپان شبان راعی .