دانشنامه اسلامی
زبان قبطی، زبان مصریان قدیم و به قبط منسوب است.
در قرآن
در قرآن کریم لغاتی قبطی وجود دارد که عبارتند از:۱. متکا: ترنج: (واعتدت لهن متکا) ؛۲. مناص: فرار، گریز: (ولات حین مناص) ؛۳. مزجاة: اندک: (وجئنا ببضاعة مزجاة) ؛۴. تحت: بطن، درون: (فناداها من تحتها) ؛۵. بطائن: ظواهر: (بطائنها من استبرق) ؛۶. الاولی: آخر، پایان: (تبرج الجاهلیة الاولی) ؛۷. الآخرة: اولی: (ما سمعنا بهذا فی الملة الآخرة ان هذا الا اختلاق).
دیدگاه های مخالف
به عقیده نویسنده کتاب القرائات القرآنیه کلمات «سَیِّدَهَا» (زَوْجَهَا)، «الاولی»، «الآخرة» و «بطائنها» واژگانی هستند که در قبطی بودن آن ها اختلاف نیست؛ اما کلمات «متکا» و «مزجاة» از کلماتی هستند که دیدگاه های مخالف دیگری نیز درباره آن ها نقل شده است.
