کلمه «فروسیمون» ریشه یونانی دارد و به معنای «خرگوش» یا «ارنب» است. این واژه در متون قدیمی به‌ویژه در منابع فارسی و عربی معرب شده و به صورت «فروسیمون» وارد زبان شده است. استفاده از آن بیشتر در متون علمی یا حکیمانه دیده می‌شود.
در آثار قدما مانند تحفه حکیم مؤمن، «فروسیمون» به صورت اسمی برای ارجاع به حیوان خرگوش به کار رفته است. این کلمه معمولاً در زمینه‌های طبیعی یا شرح حیوانات دیده می‌شود و نشانه دقت علمی و انتقال دقیق مفهوم حیوان مورد نظر است.
«فروسیمون» صرفاً به حیوان خرگوش اشاره دارد و بار استعاری یا مجازی ندارد، بلکه به جنبه واقعی و طبیعی آن توجه دارد. به کار بردن این واژه در متون قدیمی نشان‌دهنده اهمیت ثبت دقیق نام حیوانات و شناخت فرهنگ یونانی در منابع فارسی است.
