هلیون

لغت نامه دهخدا

هلیون. [ هََ ] ( اِ ) مارچوبه. ( یادداشت مؤلف ). گیاهی است که آن را مارچوبه و مارگیا خوانند. برگ آن مانند برگ رازیانه باشد. طبیخ آن را به خورد سگ دهند سگ را بکشد. در غیاث و صراح «هلیو» ( به کسر اول ) نوشته. ( برهان ). نام رومی مارچوبه است. دانه ای دارد که لون آن سیاه و بر آن نقطه های زرد باشد. ( از ترجمه صیدنه ). به پارسی مارچوبه گویند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). اسفیراج. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ عمید

مارچوبه، مارگیاه.

فرهنگ فارسی

(اسم ) مارچوبه

فرهنگ اسم ها

اسم: هلیون (دختر) (عبری) (تلفظ: helyon) (فارسی: هِلیون) (انگلیسی: helyon)
معنی: خورشید، هلیوس

دانشنامه عمومی

هلیون (شیمی). هلیون ( با نماد h ) یک نام کوتاه برای هسته اتم هلیوم است و از دو عبارت helium ion به معنی «یون هلیوم» تشکیل شده است. در عمل، هلیون به طور خاص به هسته ایزوتوپ هلیوم - ۳، که متشکل از دو پروتون و یک نوترون است، اشاره دارد. هسته ایزوتوپ پایدار دیگر هلیوم، یعنی ایزوتوپ هلیوم - ۴، که از دو پروتون و دو نوترون تشکیل شده است، به طور خاص یک ذره آلفا نامیده می شود.
این ذره در واپاشی بدون بتای تریتیوم، یکی از ایزوتوپ های هیدروژن، ساطع می شود:
کمیته CODATA جرم ذره هلیون را mh  =  ۶۹۷۳۵۰۰۶۴۱۲۷۰۰۰۰۰۰۰♠۵٫۰۰۶۴۱۲۷۰۰ ( ۶۲ ) ×۱۰−۲۷  kg =  ۷۰۰۰۳۰۱۴۹۳۲۲۴۶۷۳۰۰۰♠۳٫۰۱۴۹۳۲۲۴۶۷۳ ( ۱۲ )   Da گزارش کرده است.
هلیون ها محصولات میانی در واکنش زنجیره ای پروتون - پروتون در همجوشی ستاره ای هستند.