( ممخضة ) ممخضة. [ م ِ خ َ ض َ ] ( ع اِ ) شیرزنه و آوندی که در آن دوغ زنند. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ممخض. تُلُم تُلق. ج ، مماخض. ( از المنجد ) : ای برادر! من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضه کوهانت همه روغن چکیدی و به هیچ روغن اندرون ادیم جلد تو محتاج نبودی. ( مرزبان نامه چ تهران ص 193 ).
فرهنگ معین
(مِ خَ ضَ یا ض ) [ ع . ممخضة ] (اِ. ) ۱ - مشک . ۲ - آوندی که در آن دوغ زنند.
