مشیده

لغت نامه دهخدا

( مشیدة ) مشیدة. [ م ُ ش َی ْ ی َ دَ ] ( ع ص ) استوار بلندبرآورده. ( ترجمان القرآن ص 88 ). مؤنث مشید: بروج مشیدة. ( از منتهی الارب ) ( از محیطالمحیط ). افراخته. مرتفع. استوار و محکم. قوله تعالی : فی بروج مشیدة . ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) مونث مشید : قصور مشیده .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مُّشَیَّدَةٍ: مرتفع و استوارشده (بروج مشیدة یعنی برجهای سخت بنیان . مشیدة از تشیید به معنی رفع و بلندی است که اصل آن از " شید " که به معنی گچ است ،میباشد چون به وسیله گچ بناها مرتفع و زینت داده میشوند. بروج مشیدة معنایش بناهای محکم و بلندی است که در چهار کنج ...
معنی بُرُوجٍ: برجها -بناهای استوار وریشه دار-صورتهای فلکی (کلمه بروج جمع بُرج و برج به معنای آن بنائی است که در چهار گوشه ی قلعهها بنا میکنند و بنیان آن را محکم میکنند تا بتوانند در آن برجها دشمن را دفع کنند و اصل معنای این کلمه ظهور است چون برج هم از راه دور ظا...
ریشه کلمه:
شید (۲ بار)
«مُشَیَّدَة» در اصل، از مادّه «شِید» (بر وزن شیر) به معنای گچ ومواد محکم دیگری است که برای استحکام بنا در آن به کار می برند، و از آنجا که در آن عصر و زمان معمولاً محکم ترین ماده برای استحکام بنا گچ بوده، بیشتر به این ماده اطلاق می شده است.
بنابراین «بُرُوج مُشَیَّدَة» به معنای قلعه های محکم است و اگر می بینیم «مُشَیَّدَة» به معنای مرتفع و طولانی آمده، آن هم نیز به خاطر آن است که بدون استفاده از گچ و مانند آن هیچ گاه نمی توانستند بناهای مرتفع و طولانی بسازند.
به فتح (ش) گچ کاری کردن. بالا بردن. و آن به کسر (ش) گچ و نحو آن است (اقرب) . یعنی ای بسا چاه کهنه بی آب بر و ای بسا قصر بلند یا گچ کاری شده . راغب گوید: «شیّد قواعده» یعنی پایه‏های آن را محکم کرد گوئی با گچ بنا کرده. بروج مشیّده یعنی برجهای محکم یا مرتفع.