لغت نامه دهخدا
- مثنات تحتانیه ؛ یاء. ( یادداشت ایضاً ).
- مثنات فوقانیه ؛ تاء. تاء قرشت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
مثناة. [ م َ / م ِ ] ( ع اِ ) رسن از پشم یا از موی یا ازغیر آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). ریسمان بافته شده از پشم و از موی و یا جز آن. ج ، مثانی. ( ناظم الاطباء ). || یک تاه از تاهها. ج ، مثانی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). تا و لا و چین. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مثناة. [ م َ ] ( ع اِ ) آنچه نوشته شود از غیر کتاب اﷲ یا کتاب اخبار بنی اسرائیل است که بعد موسی در آن تحریف کردند در حلال وحرام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آنچه نویسانیده شود غیر از کتاب خدا یا کتابی است که در آن اخبار بنی اسرائیل باشد. ( از محیط المحیط ). کتاب اخبار بنی اسرائیل بعد از موسی که در آن برخلاف قوانین موسی حلالهایی را حرام و حرامهایی را حلال کرده اند. ( فیروزآبادی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . || دوبیتی و ترانه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). دو بیتی و رباعی و ترانه. ( ناظم الاطباء ). دو بیتی. ( السامی ) ( از تاج العروس ج 10 ص 61 ). || نوای موزیک. ( ناظم الاطباء ). غناء. ( از محیط المحیط ). || توانایی و زور و قدرت. || به اصطلاح حساب ، تفریق. ( ناظم الاطباء ).
مثناة. [ م ُ ث َن ْ نا ] ( ع ص ) حرفی که دو نقطه داشته باشد چنانکه گویند تاء مثناة در فوق و یاء مثناة در تحت. ( از محیط المحیط ). مؤنث مثنی [ م ُ ث َ ن نا ] یعنی دارای دو نقطه. ( ناظم الاطباء ). صاحب دو نقطه : تاء مثناة. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مثنات شود.
