لغت نامه دهخدا
متبنی. [ م ُ ت َ ب َن ْ نی ] ( ع ص ) آن که فرزندی گیرد کسی را. ( آنندراج ) آن که کسی را به جای پسر می گیرد و پدر پسر می شود. ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به تبنی شود.
متبنی
متبنی. [ م ُ ت َ ب َن ْ نی ] ( ع ص ) آن که فرزندی گیرد کسی را. ( آنندراج ) آن که کسی را به جای پسر می گیرد و پدر پسر می شود. ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به تبنی شود.
