مألف

لغت نامه دهخدا

مألف. [ م َءْ ل َ ]( ع اِ ) جای الفت. ( منتهی الارب ). جای الفت و جایی که انسان بدان خو گرفته. ( ناظم الاطباء ). آنچه انسان بدان الفت گیرد. ( از اقرب الموارد ). || درخت بسیاربرگ که شکار بدان فریب شود. ( منتهی الارب ). درخت بسیاربرگ که شکار بدان خو گرفته. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

آنچه مردم به آن الفت می گیرند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنچه بدان انس گیرند جمع : مالف .
جای الفت
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم