معنی ماهول | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ماهول. ( اِ ) دامی که بدان طیور راصید می کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). داهول.
مأهول. [م َءْ ] ( ع ص ) جایی که اهل آن در آن باشند. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مسکون. جایی که مردم در آن سکنی داشته باشند : هنوز احوال ممالک خوارزم و خراسان در سلک اطراد منتظم بود... رباع فضل و هنر به فراغ خاطر فضلاء آن دیار و بلاد مأهول و معمور... ( المعجم چ دانشگاه ص 3 ). ساحت ولایتش به وفود بر و برکت و وفور خصب نعمت مأهول و مأنوس. ( المعجم چ دانشگاه ص 21 و 22 ).