دانشنامه اسلامی
سحت (۴ بار)ف (۲۹۹۹ بار)کم (۲۲۹۱ بار)
به فتح (س) استیصال و از بین بردن. ثلاثی و مزید آن به یک معنی است در مجمع آمده «اصل السحت الاستیصال یقال سحته و اسحتهای استاصله» . به خدا دروغ نبندید و گرنه شمار را با عذاب مخصوصی مستأصل و ریشه کن میکن. سحت به ضمّ (س) اسم مصدر و شیء مستأصل شونده است راغب آن را پوستیکه مستأصل شود گفته است این کلمه سه بار در قرآن آمده و همه در سوره مائده آیات 42،62،63 است «سَمّاعُونَ لِلْکَذَبِ اَکّالُونَ لَاسُّحْتِ...». مراد از سحت در آیات فوق حرام است. راغب علت تسمیه را چنین گوید: گوئی حرام دین و مروّت شخص را از بین میبرد روایت شده «کسب الحجام سحت» این به واسطه حرام بودن نیست بلکه به علت بردن مروّت و مردانگی است. طبرسی ره در علت تسمیه سه قول نقل کرده اولی قول زجّاج است که حرام سبب استیصال زجّاج است که حرام سبب استیصال و هلاکت است. دوّمی قول جبائی که در حرام برکتی نیست و مستأصل شده ریشه کن میگردد. سومی قول راغب است که از خلیل نقل میکند. از رسول خدا صلی اللّه علیه و اله و سلم نقل شده است. و نیز به قیمت سگ، اجرت زانیه، قیمت مشروب، الکل مال یتیم، و ربا و غیره سحت اطلاق شده به مجمع البیان ذیل آیه فوق و تفسیر عیاشی و غیره رجوع کنید .
