فسیجان

لغت نامه دهخدا

فسیجان. [ ف َ ] ( اِخ ) از دیههای طبرش. ( تاریخ قم ).
فسیجان. [ ف َ ]( اِخ ) دهی از بخش سیمینه رود شهرستان همدان ، دارای 535 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول عمده اش غله ، حبوبات و لبنیات است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

دانشنامه عمومی

فَسیجان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بهار در استان همدان ایران است.
روستای فسیجان ( پسه گون ) در ۳۷ کیلومتری غرب همدان و ۱۰ کیلومتری شهر بهار و در مجاورت کوه کرکسین و در منطقه ای کوهستانی قرار گرفته و به همین دلیل دارای آب و هوایی خنک و مطبوع است.
این روستا در دهستان سیمینه رود قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۵۰۰ نفر ( ۱۴۹خانوار ) بوده است.
شغل سکنه اغلب دام داری همراه با زراعت گندم و جو بوده است. در کنار مشاغل یادشده باغ های گردو، بادام، سنجد و برخی درختان میوه ای نیز وجود دارد.
از دوران باستان که شاید هیچ سکنه ای در این نواحی حضور نداشت راه ارتباطی معروف به راه شاهی بین هگمتانه و شوش از این مسیر می گذشته است.
در این روستا خانه ای تاریخی با مصالح آجر و کاهگل دیده می شود که بازسازی و مرمت شده و در ایام سال میزبان مسافران و گردشگران است. این خانه دارای ۲ طبقه و چهار اتاق ۲۰ متری در طبقه بالا است و در طبقه پایین این خانه تنورخانه و سفره خانه ای با تخت های سنتی قرار دارد

ویکی واژه

دهکده‌ای در بخش مرکزی شهرستان بهار در استان همدان که به زبان کُردی متکلم هستند[۱]. فسیجان ممکن است پیش از استیلای خلفای عرب، به صورت فسیکان بوده باشد.
↑ دهکده‌های پیرامون اغلب به چهار زبان ترکی، فارسی، کُردی و لکی سخن می‌گویند؛ و به نوعی تلاقی اقوام کهن ایرانی یا همه‌کسی که به ایالات چاردولی هم شهرت دارد.