آسیب مستقیم به هرگونه صدمه یا زیانی اطلاق می‌شود که به طور آنی و بدون واسطه، در نتیجه‌ی اعمال یک نیروی خارجی یا وقوع یک رویداد مشخص، به یک شیء، فرد یا سیستم وارد می‌گردد. این نوع آسیب، پیامد بلافصل و تظاهر فیزیکی یک علت خارجی است و در مقابل آسیب‌های غیرمستقیم قرار می‌گیرد که به صورت پیامد ثانویه یا دنباله‌ی یک رویداد اولیه بروز می‌کنند. ماهیت آسیب مستقیم، در ارتباط علّی و معلولیِ مستقیم آن با عامل آسیب‌زننده نهفته است؛ به این معنی که خودِ عامل، منبع ایجاد صدمه است.
به عنوان مثال، در حوزه خودروسازی، اگر یک وسیله نقلیه در اثر برخورد مستقیم با یک مانع فیزیکی، دچار فرو رفتگی، ترک‌خوردگی یا شکستگی در بدنه یا قطعات خود شود، این موارد همگی نمونه‌هایی از آن محسوب می‌گردند. در عرصه پزشکی نیز، وارد آمدن ضربه‌ای مستقیم به بافت‌های بدن که منجر به شکستگی استخوان، کبودی یا پارگی بافت گردد، در تعریف آسیب مستقیم جای می‌گیرد. در هر دو مورد، صدمه وارده، نتیجه‌ی بلاواسطه برخورد یا فشار ناشی از عامل خارجی است.
در مقابل، آسیب غیرمستقیم (Indirect Damage) به زیان‌هایی اطلاق می‌شود که به صورت عواقب یا پیامدهای دنباله‌ای یک حادثه اولیه رخ می‌دهند. به عنوان مثال، اگر در اثر یک تصادف خودرو، به دلیل شوک و استرس ناشی از حادثه، فرد دچار مشکلات قلبی یا روانی گردد، این موارد در دسته‌ی آسیب غیرمستقیم قرار می‌گیرند. به طور خلاصه، آسیب مستقیم، صدمه‌ی ناشی از برخورد یا نیروی خارجی بلافاصله است، در حالی که آسیب غیرمستقیم، زیان یا صدمه‌ای است که در نتیجه‌ی یک عامل دیگر یا دنباله‌ی یک حادثه رخ می‌دهد و لزوماً با برخورد مستقیم همراه نیست.
