غرنبش

لغت نامه دهخدا

غرنبش. [ غ ُ رُم ْ ب ِ ] ( اِمص ، اِ ) غرنبیدن. غرنبه. صدای مهیب. ( از فرهنگ شعوری ). آواز بلند و هولناکی که از انسان و یا حیوان برآید. ( ناظم الاطباء ) :
به ویرانی بلخ جنبش کنان
ز طوفان کینه غرنبش کنان.مولانا هاتفی ( از فرهنگ شعوری ).|| رعد و تندر. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(غُ رُ بِ ) ۱ - (اِمص . ) غرنبیدن . ۲ - (اِ. ) آواز مهیب .

فرهنگ عمید

صدای مهیب، بانگ هولناک.

ویکی واژه

غرنبیدن.
آواز مهیب.