دانشنامه اسلامی
حاج عبدالمحمود ناظری متخلّص به «سرخوش» بن حاج محمّدصادق ناظر، از شعرای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.وی در شوال ۱۲۸۲ق متولّد شده و در اصفهان در علم و ادب آموخته است. غزل را به طرز قدما نیکو می گفت و در اغلب مسابقه های ادبی طهران و اصفهان شرکت می جست. او از اعضای قدیمی انجمن ادبی شیدا بود. اشعار زیر از اوست: "نخست ای مه نامهربان چو با تو نشستم ••• گرفتم از همه خوبان دل و به مهر تو بستم""ز توبه توبه نمودم به رغم زاهد و مفتی ••• ببین درستی عهدم که توبه را نشکستم".
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۳۹.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۳۹.۲. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۷، ص۲۴۴۷.۳. ↑ عریضی ، حسین ، نامه سخنوران سپاهان، ص۱۵۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۷۶.
...
