طاریه

لغت نامه دهخدا

( طاریة ) طاریة. [ ی َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث طاری. به معنی داهیة است. ( منتهی الارب ). داهیه و بلا و آسیب سخت. و رجوع به آفت شود.

فرهنگ عمید

۱. = طاری
۲. داهیه، بلا و پیشامد ناگهانی.

فرهنگ فارسی

( اسم اسم ) مونث طاری آفت داهیه بلا .