لغت نامه دهخدا ( طائلة ) طائلة. [ ءِ ل َ ] ( ع اِ ) تأنیث طائل. فزونی. || مزیت. فضل. || توانائی. قدرت. دستگاه. || توانگری. غنی. || فراخی. سعة. || دشمنی. کینه. یقال : بینهم طائلة؛ ای عداوة، و ترة. ( منتهی الارب ).
