لغت نامه دهخدا شاسع. [ س ِ ] ( ع ص ) مرد شکسته دوال ِ نعل پاره گردیده. ( منتهی الارب ). الرجل المنقطع الشسع. ( اقرب الموارد ). || نعت از شسوع. دور. ( مهذب الاسماء ). منزل شاسع؛ منزل دور و بعید. ( منتهی الارب ).
