دانشنامه اسلامی
در ابتدا پیش گفتاری به زبان فارسی از محمّد امامی کاشانی رئیس کنگره علمی و پژوهشی مولی محسن فیض کاشانی ذکر شده و سپس اصل کتاب در 12 فصل و یک خاتمه بیان گردیده است.
فیض در لابه لای این اثر در کنار نقدهای مکرّر خود نسبت به طبقات مختلف، به ادّعای خود راه راست و طریقه حقّ جویی و حقّ پویی را باز نموده و براستی فیض در این اثر واقعیت های تلخی را نشانه رفته است.
با همه تلخ کامی، می توان این برآیند مثبت را- که کوچک هم نیست- از این اثر ارجمند نتیجه گرفت که همواره کسانی در صنف دانشوران پیدا می شوند که پیش از آن که اجازه دهند تا دیگران به مشی و منش و روش و رفتار آنان خرده بگیرند، خود به نقد بی امان خویش دست می یازند و آثاری چنین از خود و صنف خود به دست دوست و دشمن می سپارند.
در واقع کلمات طریفه را می توان به گونه ای، آسیب شناسی دین باوران و شریعت مداران و سپس دیگر طبقات تلقّی کرد که طبیبی مشهور آن را چنین تند و بی پروا سامان داده، به رشته نوشته کشیده و به گفته خود: آب در جوی روزگار آورده است و سوهانی است، آماده و صیقل آور برای آن کسی که در هوای زدودن زنگارها است و نسخه ای پُرنکته، اگرچه غم انگیز و تلخ، به تلخی داروهای شفابخش.
