زبان‌شناسی رشدی، که معادل فارسی واژه Developmental Linguistics است، به مطالعه و تحلیل چگونگی اکتساب، توسعه و تکامل زبان در افراد می‌پردازد. این رشته، فراتر از بررسی صرف مراحل کسب زبان، به سازوکارهای شناختی، اجتماعی و محیطی‌ای می‌پردازد که در این فرآیند دخیل هستند. از نخستین آواسازی‌های نوزادی تا شکل‌گیری واژگان، نحو و معنا در سنین بالاتر، زبان‌شناسان رشدی به دنبال کشف الگوها و قوانین حاکم بر این مسیر پیچیده هستند. این حوزه نه تنها برای درک بهتر پدیده‌ی زبان اهمیت دارد، بلکه برای طراحی برنامه‌های آموزشی مؤثر و همچنین تشخیص و درمان اختلالات زبانی نیز کاربردهای فراوانی دارد.
در واقع، زبان‌شناسی رشدی با بهره‌گیری از رویکردهای میان‌رشته‌ای، پیوندهای عمیقی با علوم اعصاب، روان‌شناسی شناختی، جامعه‌شناسی و حتی فلسفه پیدا می‌کند. بررسی تطبیقی فرآیند اکتساب زبان در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف، یکی از جنبه‌های کلیدی این رشته است که به شناخت عوامل جهان‌شمول و همچنین ویژگی‌های خاص هر زبان در توسعه فردی کمک می‌کند. این رویکرد جامع، ما را قادر می‌سازد تا نه تنها چگونه زبان آموخته می‌شود را درک کنیم، بلکه به چرا ی این فرآیند نیز بپردازیم و از پیچیدگی‌های شگفت‌انگیز ذهن انسان در مواجهه با این پدیده منحصر به فرد پرده برداریم.
