معنی تأدی | لغت یاب

تأدی

لغت نامه دهخدا

تأدی. [ ت َ ءَدْ دی ] ( ع مص ) ( از «أدو» ) گرفتن برای دفع حادثه زمانه ادوات و اسباب آنرا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ساز روزگار فراگرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ).
تأدی. [ ت َ ءَدْ دی ] ( ع مص ) ( از «أدی » ) رسیدن به چیزی و رسانیدن. ( آنندراج ) ( فرهنگ نظام ). رسانیدن ، چنانکه حقی یا خبری را به کسی : تأدیت الیه من حقه ؛ رسانیدم او را حق وی. تأدی الیه الخبر؛ رسید به وی خبر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).