دانشنامه اسلامی
تاویل از «اول» به معنای رجوع، اشتقاق یافته، و معنای آن، با نظر به ریشه اصلی اش «ارجاع» است. در کتابهای لغت برای تاویل معانی فراوانی ذکر شده، که می توان آنها را در سه دسته قرار داد:
[ویکی فقه] تاویل هم به معنای مصدری استعمال می شود و هم به معنای وصفی و در هر دو معنا، کاربرد آن نه تنها اختصاص به قرآن کریم ندارد، بلکه در مورد غیر کلام نیز به کار می رود.
تاویل از «اول» به معنای رجوع، اشتقاق یافته، و معنای آن، با نظر به ریشه اصلی اش «ارجاع» است. در کتابهای لغت برای تاویل معانی فراوانی ذکر شده، که می توان آنها را در سه دسته قرار داد:
← برگرداندن و ارجاع و ردّ
با توجه به آنچه گذشت، روشن می شود که از دیدگاه لغت شناسان، تاویل هم به معنای مصدری استعمال می شود و هم به معنای وصفی و در هر دو معنا، کاربرد آن نه تنها اختصاص به قرآن کریم ندارد، بلکه در مورد غیر کلام نیز به کار می رود و همچنین معلوم شد که تاویل در نزد اهل لغت، در سه دسته از معانی به کار می رود که در دو دسته اول و سوم، کاملا با تفسیر مغایرت دارد و در دسته دوم اخص از تفسیر است.
معنای اصلی و فرعی
همچنین با توجه به این که دسته اول از معانی مزبور، مناسب تر با «اول به معنای رجوع» (ریشه اصلی کلمه تاویل)، می باشد و با التفات به این که استعمال مصدر در معنای وصفی خلاف اصل است و نیاز به قرینه دارد، می توان گفت: دسته اول از معانی، اصل، و دو دسته دیگر فرع آن است و در صورت نبودن قرینه، مراد از کلمه تاویل، دسته اول از معانی آن است.
