ایه مجیء

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] آیه مجیء. آیه مَجیء یا آیه صفت مَجیء بیست و دومین آیه سوره فجر است که صفت آمدن را به خدا در روز قیامت نسبت داده است. از نگاه کلام شیعه صفت‎های مخلوقات مثل آمدن و رفتن را نمی توان به خدا نسبت داد. از این رو مفسران این آیه را به معنای آمدنِ حکم و امر خدا تفسیر کرده اند. این آیه از آیات متشابه دانسته شده که با آیات مُحکم تفسیر می شود.
واژه مجئ برگرفته شده از کلمه جاء به معنای آمدن است. در بیست و دومین آیه سوره فجر صفت آمدن به خدا در روز قیامت نسبت داده شده است از این رو نام آن را آیه مجئ یا آیه صفت مجئ گفته‎اند.
آیه ۲۲ سوره فجر از جمله آیات متشابه دانسته شده است که با آیات محکم تفسیر می شود.
[ویکی اهل البیت] آیه مَجیء. آیه 22 سوره فجر/89 را «آیه مجیء» گفته اند: در این آیه، «مجیء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّک» به طور مجازی به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند برای رسیدگی به حساب بندگان است و فرشتگان صفوفی تشکیل داده اند و در انتظار صدور امر الهی هستند:
«وَجَاء رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا»
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم