ایه 90 سوره کهف

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 90 سوره کهف. حَتَّیٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَیٰ قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْرًا
تا چون به مشرق زمین رسید آنجا دید که خورشید بر قومی می تابد که ما میان آنها و آفتاب ساتری قرار نداده ایم (یعنی لباس و خیمه و مسکنی که از حرارت خورشید سایبان کنند نداشتند).
تا زمانی که به محل طلوع خورشید رسید، آن را یافت که بر قومی طلوع می کند که در برابر آن پوششی برای آنان قرار نداده ایم.
تا آنگاه که به جایگاه برآمدن خورشید رسید. را یافت که بر قومی طلوع می کرد که برای ایشان در برابر آن پوششی قرار نداده بودیم.
تا به مکان برآمدن آفتاب رسید. دید بر قومی طلوع می کند که غیر از پرتو آن برایشان هیچ پوششی قرار نداده ایم.
تا به خاستگاه خورشید رسید؛ (در آن جا) دید خورشید بر جمعیّتی طلوع می کند که در برابر (تابش) آفتاب، پوششی برای آنها قرار نداده بودیم (و هیچ گونه سایبانی نداشتند).
Until, when he came to the rising of the sun, he found it rising on a people for whom We had not made against it any shield.
Until, when he came to the rising of the sun, he found it rising on a people for whom We had provided no covering protection against the sun.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم