دانشنامه اسلامی
تا هنگامی که (در سیر خود) به مغرب رسید خورشید را (که در دریای محیط غروب می کرد) چنین یافت که در چشمه آب تیره ای رخ نهان می کند و آنجا قومی را یافت که (چون کافر بودند) به ذوالقرنین دستور دادیم که درباره این قوم یا قهر و عذاب (اگر ایمان نیاوردند) یا لطف و رحمت (اگر ایمان آرند) به جای آور.
تا زمانی که به محل غروب خورشید رسید خورشید را چنین یافت که در چشمه ای گرم و لجن آلود غروب می کند، و نزد آن قومی را یافت . گفتیم: ای ذوالقرنین! یا عذاب می کنی و یا در میانشان شیوه ای نیک در پیش می گیری.
تا آنگاه که به غروبگاه خورشید رسید، به نظرش آمد که در چشمه ای گِل آلود و سیاه غروب می کند، و نزدیک آن طایفه ای را یافت. فرمودیم: «ای ذوالقرنین، یا عذاب می کنی یا در میانشان نیکویی پیش می گیری.»
تا به غروبگاه خورشید رسید. دید که در چشمه ای گِل آلود و سیاه غروب می کند و در آنجا مردمی یافت. گفتیم: ای ذوالقرنین، می خواهی عقوبتشان کن و می خواهی با آنها به نیکی رفتار کن.
تا به غروبگاه آفتاب رسید؛ (در آن جا) احساس کرد (و در نظرش مجسّم شد) که خورشید در چشمه تیره و گل آلودی فرو می رود؛ و در آن جا قومی را یافت؛ گفتیم: «ای ذو القرنین! آیا می خواهی (آنان) را مجازات کنی، و یا روش نیکویی در مورد آنها انتخاب نمایی؟»
Until, when he reached the setting of the sun, he found it setting in a spring of dark mud, and he found near it a people. Allah said, "O Dhul-Qarnayn, either you punish or else adopt among them goodness."
Until, when he reached the setting of the sun, he found it set in a spring of murky water: Near it he found a People: We said: "O Zul-qarnain! (thou hast authority,) either to punish them, or to treat them with kindness."
