دانشنامه اسلامی
آدمی (حریص، از خدا) به دعا دایم تمنّای خیر می کند و هرگز خستگی و سیری ندارد و لیکن اگر به وی شرّ و آسیبی رسد (از رحمت الهی) زود مأیوس و ناامید می گردد.
انسان از درخواست خوشی و رفاه خسته نمی شود، واگر آسیبی به او رسد به شدت مأیوس ناامید می شود؛
انسان از دعای خیر خسته نمی شود، و چون آسیبی به او رسد مأیوس نومید می گردد.
آدمی هر چه طلب خیر کند خسته نمی شود، اما چون بدی به او برسد بداندیش و نومید می گردد.
انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی شود؛ و هرگاه شرّ و بدی به او رسد، بسیار مأیوس و نومید می گردد!
Man is not weary of supplication for good , but if evil touches him, he is hopeless and despairing.
Man does not weary of asking for good (things), but if ill touches him, he gives up all hope (and) is lost in despair.
